Prokletstvo faraona

Наслов: Prokletstvo faraona 15/6/2009, 23:01

Misteriozna umiranja i nesrece, koje su pratile otvaranje grobnice egipatskog faraona Tutankamona, dale su povoda novinarima i piscima da stvore famu o prokletstvu faraona. Ima li u tome istine?

Gotovo svaki putnik po Egiptu , koji obilazi piramide u Gizi ili kraljevske grobove u Luksoru, mora da je cuo o tajanstvenom prokletstvu faraona, koje treba da spreci svako ometanje mira u kojem pocivaju mumije mrtvih kraljeva starog Egipta. I stvarno, vec su brojni pljackasi grobova, istrazivaci i arheolozi, nakon sto su otvorili na hiljade godina stare grobnice, umrli pod krajnje misterioznim okolnostima.
Najpoznatiji je, svakako, slucaj dvojice britanskih istrazivaca starina: Hauarda Kartera (Howard Carter) i lorda Dzordza Karnavona (George Carnavon), koji su 1922. godine dosli do upravo senzacionalnog otkrica. U cuvenoj Dolini kraljeva, poznatoj po brojnim kraljevskim grobnicama, u blizini staroegipatskog glavnog grada Tebe, Karter je pronasao jos zapecaceni ulaz u grobnicu legendarnog faraona Tutenkamona, koji je egipatskom imperijom vladao prije vise od tri hiljade godina, u vremenu izmedu 1336-1327. godine pr. n. e.

Pogrebna riznica
O svom senzacionalnom otkricu s odusevljenjem je javio svojoj meceni, lordu Karnavonu, koji je organizirao i finansirao ekspediciju. Dobivsi radosnu vijest, lord Karnavon se uputio u Egipat i uskoro je stigao na mjesto zbivanja. Za dvojicu engleskih istrazivaca i arheologa pronalazak neotvorene faraonske grobnice bio je veliki uspeh u koji gotovo da nisu mogli poverovati. Medutim, medu egipatskim radnicima i pomagacima, koji su vec ranije slusali o misterioznom prokletstvu faraona, nije bilo osobitog odusevljenja. Zbog toga su oni na otvaranje grobnice gledali sa izvesnim podozrenjem.

Opijeni neverovatnim uspjehom, engleski istrazivaci nisu mnogo brinuli o tome. Sve te price o prokletstvima, oni su dozivljavali kao egipatska praznoverja i i nisu im pridavali nikakav znacaj. Zbog toga su, odmah po dolasku lorda Karnavona iz Londona, odlucili da otvore teska spoljnja vrata kraljevske grobnice. Posao nije isao nikako lako, pogotovo sto je otvaranje grobnice i prodiranje u podzemne prostore, pratio niz razlicitih nesreca. Tako se dogodilo da je proslo i nekoliko mjeseci dok se, najzad, 26. novembra, Karter i Karnavon nisu nasli na zeljenom cilju - u samoj sredisnjoj prostoriji grobnice cuvenog faraona Tutenkamona.
Ono sto su nasli duboko ispod zemlje, u poslednjem faraonovom pocivalistu, bila je bajoslovna nagrada za sve njihove rizike i napore: grobnica je bila netaknuta i ne samo da je sarkofag sa mumijom glasovitog faraona bio neostecen, nego je i ogromno blago - zlato, drago kamenje i dragocijeni umjetnicki predmeti od neprocenjive vredenosti – bilo netaknuto!

Zagonetna umiranja
No, radovanje clanova ekspedicije, na zalost, nije bilo dugog veka. Iskopavanja su bila jos u punom jeku kad se lord Karnavon iznenada tesko razbolio i - nekoliko meseci kasnije – umro. Lordova smrt se u pocetku objasnjavala njegovim nacetim zdravljem i velikim naporima koje je imao poslednjih meseci. Medutim, kada je zatim od iste zagonetne bolesti umro i prvi asistent engleskog arheologa, a onda jedan po jedan – i gotovo svi radnici-mestani, koji su zajedno sa engleskim istrazivacima medu prvima usli u drevnu grobnicu - za mnoge je to bila potvrda da se obistinilo mracno prokletstvo faraona!
Naravno, misteriozna umiranja i nesrece, dale su povoda ondasnjim novinarima i piscima da se raspisu i da stvore svojevrsnu famu o smrtonosnom osvetnickom pohodu faraonovog duha i prokletstvu koje su sa sobom iz Doline kraljeva ponijeli u Europu svi oni koji su se drznuli da uznemire hiljadugodisnji mir Tutankamona.

Tek u novije vreme naučnicima je poslo za rukom da udu u trag zagonetnoj smrti iz faraonske grobnice. Bakteriolozi su, naime, na mumiji Tutenkamona otkrili spore mikroskopski malih gljivica. Ti su se avetinjski mikrobi razvili tokom hiljada godina u hermetickim grobnim komorama, a istrazivaci su ih onda u velikim kolicinama uskovitlali i udisali. Kako se pokazalo u komplikovanim eksperimentima, gljivicne su spore nalazile utociste u plucima clanova cuvene arheoloske ekspedicije gdje su postepeno izlucivale smrtonosne otrove i ubijale ih. Ali, nisu svi iz Karterove i Karnavonove ekspedicije umrli od zagonetne bolesti. Neki su zavrsili u saobracajnim udesima ili su sami digli ruku na sopstveni zivot. Kako sve to objasniti?!
I jos nesto, malo je verovatno da su faraoni u svoja poslednja pocivalista svesno ostavljali ovu mikroskopsku ublacku zamku. Konacno, postavlja se kljucno pitanje: kako su uopste mogli znati nesto o postojanju ovih sicusnih izazivaca bolesti? Nisu, naravno. O njihovim neobicnim karakteristikama i njihovom izlucivanju smrtonosnih otrova bakteriolozi su nesto vise saznali tek zahvaljujuci najmodernijoj medicinskoj tehnici!